Bir İdam Mahkumunun Son Günü - Victor Hugo



Bu roman, idam cezasına karşı yapılmış ilk protestodur. Yani bizim bugün, idamı geri getirelim, diye ağzımızın suyu kana karışırken, şu gördüğünüz dünyanın en saygın yazarlarından biri olan Victor Hugo, 188 yıl öncesinden seslenmiştir bize. İlkin idam taraftarları okumalı bu romanı. Hangi görüşe sahip olursa olsun geçmişte sevdiği/izinden gittiği birisi mutlaka idam edilmiştir.

Bu arada idam gelse bile istediğiniz gibi bir yargılama da olmazdı. Bilirsiniz ki şu bizim yönetici tayfamız hırsızı/yolsuzu/tecavüzcüyü asmaya pek niyetli görünmüyor. Öyle olsa bütün bir köyün tecavüz ettiği çocuğun başı yere düşmez, adalet anında tecelli ederdi. Bir de olaya başka bir boyuttan bakalım. Öldürülen bir insan için durum nasıldır? Neler geçer kafasının içinden? Zira idama o kadar alıştık ki gördüğümüz yalnız suç ve cezaya ilişkin meseleler. Asırlık noksanlığımız, "algı" yı beceremiyor oluşumuz. İşte bu roman o "algı" nın kurgusu. Giyotinle aranızda 20 adımlık bir mesafe var. Ötesinde siz diye bir şey olmayacak artık. Sizden bir şey kalmayacak geride. Yaşamın ne kadar güçlü bir alışkanlık olduğunu ruhunuzda hissedeceksiniz. Sıradan ve önemsiz görünen küçük ayrıntıların aslında yaşamın bizzat kendisi olduğunu fark edecek, infazın bir dakikalık gecikmesinden bile tuhaf bir haz alacak ve şaşacaksınızdır. Bu başlı başına bir zihin sarsıntısı olacak. O kadar başarılı bir roman ki ölüme götürülen kişi aslında Victor Hugo ve "kendi başından geçen bir olayı anlatmış" hissine kapılacaksınız. Küçük bir not daha. Hugo, bu romanı 26 yaşında yazmış ve tarihte 1. Tekil şahıs ağzından yazılmış ilk roman. Bu özelliğiyle de (edebiyata yeni bir soluk getirdiği için) ikinci bir "başyapıt" olma özelliği daha veriyor ona.  

  • İnsanların hepsi belirsiz bir süre için ertelenen ölüm cezasına mahkumdurlar. S.7

     

  • Konuşmaya ve cevap vermeye layık bir insanla karşılaşamamak. S.8

  • İçinde bulunduğum bu umutsuz konumda,bazı anlar oluyor ki insan bir saç teliyle bir zinciri kırabileceğine inanıyor. S.116

131 sayfa. Tahmini okuma süresi: 3 saat 43dk.
 



Yorumlar

  1. Empati şart evet ama sadece empatiyle son bulacak şeyler değil. Teşekkür ederim.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Son Kamelya - Sarah Jio

İnsancıklar - Fyodor Mihailoviç Dostoyevski

Doruk - Julie Bertagna